Όταν χάθηκε η επαφή, ο χρόνος έγινε ανούσιος
Όλα ακολούθησαν την αμίληκτη πορεία του
Όλα, εκτός της ψυχής και της καρδιάς...
Που χάθηκαν μέσα στην άβυσσο, των ‘ωμών πρέπει’.
Το σώμα τηλεκατευθυνόμενο πλέον
΄Εμαθε να υπάρχει μόνο του
Τα πρέπει το εξανάγκασαν, να ακολουθεί την μάζα του πλήθους
Την καρδιά μαζί με την ψυχή, τα κλείδωσε
Μέσα στο υγρό και σκοτεινό κελλάρι του ξεχασμένου ονείρου.
Το μυαλό κουρασμένο πλέον
Από τα προβλήματα της καθημερινής τριβής
Και μάχης για συνύπαρξη με τα άλλα σώματα
Ξέχασε που άφησε το κλειδί για το σκοτεινό κελλάρι.
Κάθε τόσο η καρδιά και η ψυχή
Κτυπάνε την πόρτα του κελλαριού
Για να υπενθυμίσουνε στο μυαλό, ότι ποτέ δεν είναι αργά να τα ελευθερώσει
Για να αποκτήσει νόημα ο χρόνος και πάλι...
Ερμής Ελευθερίου
31 Μαίου 2011
Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#
πολύ σωστά, πάντα υπάρχει χρόνος.
ReplyDeleteωραίο, ευαίσθητο γράψιμο.
Ξενικός
xenikos.blogspot.com
Καρδιά και ψυχή να βγουν και να νιώσουν..
ReplyDelete