ΑΦΙΕΡΩΣΗ

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

‘’Έρχονται στιγμές, σαν και αυτή τώρα που σκέφτομαι να μιλήσω. Να σας πώ
το δικό μου βίωμα, την δική μου πορεία, το δικό μου ταξίδι, το δικό μου δρόμο
και την δική μου καθημερινή μάχη. Άλλες
φορές πάλι σωπάω και σκέφτομαι, ποίος θα ενδιαφέρεται να διαβάσει την δική μου
ιστορία και στην τελική αν θα ωφελέσει σε κάτι.
Μήπως θα αλλάξω εγώ την κοινωνία; Ίσως να βάλω ένα ακόμη λιθαράκι, ποτέ
δεν ξέρεις...


Ως γνωστό, στην Ελληνική μυθολογία ο Ερμής ήτανε ο θεός της επικοινωνίας και αυτός
που μετάφερε τα μυνήματα. Θα μπορούσα να άφησω το δικό μου όνομα, αφού το
βιβλίο αναφέρετε στην ζωή μου, αλλά θέλω ο χαρακτήρας να έχει ένα συμβολικό
όνομα, έτσι με αυτο τον τρόπο να περναεί και ένα αισιόδοξο μύνημα. Γι αυτό τον
λόγο ονόμασα τον εαυτό μου Ερμή (μύνημα, επικοινωνία, αγγελιαφόρο), και το
επώνυμο μου Ελευθερίου (ελέυθερα, χωρίς φόβο για αλλαγή) κατά της ομοφοβίας
στην Κυπριακή και Ελληνική κοινωνία.

Η ιστορία που αφηγούμαι στίς πιο κάτω σελίδες είναι αληθινή, βιωματική και
διαδραματίζετε σε Κύπρο και Αγγλία. Αυτό το μπλόκ το αφιερώνω με όλη μου την
αγάπη, σε όλα τα παιδία που χάσανε την μάχη με την ομοφοβία.’’

Βενιζέλος Σωκράτους

Copyright © 2011-2017 Ermis Eleutheriou. All rights reserved.



Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#


Saturday 24 January 2015

Κεφάλαιο 15:Αντιμέτωπος με το τέρας

Κεφάλαιο 15:Αντιμέτωπος με το τέρας

  Σεπτέμβριος 2009, Λονδίνο 

  Ποτέ δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα τα τατουάζ. Μονάχα η ιδέα της βελόνας να τρυπάει το δέρμα μου για το χρονικό διάστημα που χρειάζεται να δημιουργηθεί το τατουάζ μου μοίαζει αφόρητος πόνος. Η ιδέα να έχω κάτι που να σημαδέυει για πάντα το δέρμα μου και πού δύσκολα μπορεί να σβυστεί με τρομάζει. Αν και καθόλου οπαδός των τατούαζ χωρίς την θέληση μου για εννιά χρόνια της ζωής μου καθημερινά τα ομοφοβοικά λόγια και οι ομοφοβοικές πράξεις σχολεικών και στρατιωτικών χρόνων που δέκτηκα σαν μια αιχμηρή βελόνα τρυπούσαν με τόση μανία την παιδική μου ψυχή...

   Το αποτέλεσμα ένα τατουάζ πού δύσκολα σβύνεται, ένα τατουάζ που είναι εκέι το κουβάλας παντού όσα χρόνια και αν περάσουνε σαν ένα ασήκωτο βάρος μέσα στην ψυχή σου, που πολλές φορές δεν σε αφήνει να προχωρήσεις στην ζωή σου. Για μένα ήτανε πολύ δύσκολο να σβηστεί, η αλήθεια είναι ότι δεν έχει εξαφανιστεί πλήρως ακόμη. Μου πήρε αρκετά χρόνια καθημερινής μάχης με τον εαυτό μου και ατελίωτες ώρες στην ψυχολόγο.

   Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά πού ‘έδειξα’ το τατουάζ στην ψυχολόγο μου ήτανε πάρα πολύ δύσκολο και επώδυνο. Ακουλούθησε την τεχνική του ‘imaginative’, μια τεχνική που σε βάζει να κλίσεις τα μάτια και με την φαντασία σου να ξαναβιώσεις μια τραυματική εμπηρεία και με την βοήθεια της ψυχολόγου αλλάζεις το τέλος της τραυματικής εμπηρείας με ένα θετικό τέλος. Έτσι κι εγώ, κάθησα αναπαυτικά στην πολυθρόνα και αφού έκλισα τα μάτια μου, με παρόρτυνε να μεταφερθώ με την φαντασία μου αρχικά σε ένα αγαπημένο τόπο, κάπου που να νίωθω χαρούμενος, ήρεμος και πάνω από όλα ένας ενήλικας με αυτοπεποίηθηση.

   Έτσι εγώ κλείνοντας τα μάτια μου, βρέθηκα σε κλάσματα δευτερολέπτων στο Alexandra Palace, στο πιο ψηλό λόφο στο Βόρειο Λονδίνο, να αγναντέυω την θέα ακούγωντας ένα από τα αγαπημένα μου μουσικά κομμάτια στο ipod, το ’Your Free’ της  Yomanda,  με τα ιδρωμένα γυναστικά μου ρούχα χαλαρώνοντας από μετά ένα έντονο τροχάδι.

  Μέτα με παρόρτυνε να μεταφερθώ στο παρελθόν, μέσα στην σχολική μου τάξη και να της περιγράψω το ‘τατουάζ μου’.... και έτσι έγινε.

   ‘Ερμή περίγραψε μου που βρίσκεσαι και τι κάνεις.’με παροτρύνε.

   ‘Βρίσκομαι μέσα στην σχολική αίθουσα, κάθομαι στο θρανίο μου, στη δεξιά μερία μεσαία σειρά , τρίτο θρανίο από το τέλος. Φοράω το γκρίζο μου παντελόνι και το άσπρο μου πουκάμισο. Προσπαθώ να παρακολουθήσω τον καθηγητή, έχουμε Αγγλικά αλλά δεν μπορώ...’λέω με ένα τρέμουλο στην φωνή μου.

  ‘Γιατί δεν μπορείς Ερμή;’με ρωτάει.

   Κάνω μια μεγάλη πάυση ενώ ακούγεται η βαριά αναπνοή μου...

  ‘Οι συμμαθητές μου μου φτήνουνε από τα δεξία και μου εξφενδονήζουνε λαστιχάκια..Ο Κώστας, ο Μάρκος και ο Βασίλης. Παράλληλα από το πίσω θρανίο ο άλλος Κώστας με τον Ανδρέα μου βάζουνε πινέζες πάνω στην καρέκλα μου και με τρυπάνε. Μου κόβουνε με το ψαλίδι τα μαλλία μου, με κτυπάνε και μου φωνάζουνε ‘Ερμιώνη’ και άλλα ομοφοβοικά επίθετα ενώ όλοι μαζί σπάζουνε πλάκα ενώ ο καθηγητής δεν ‘αντιλαμβάνετε’ τίποτα από όσα συμβαίνουνε.....’Λέω κλαίγωντας.

  ‘Εσύ τι κάνεις Ερμή; Τι νιώθεις;’ Με ρωτάει και πέρνει μια βαθιά ανάσα κρατώντας την ψυχραιμία της.

  ‘Δεν κάνω τίποτα.. Απλά κάθομαι στο θρανίο μου και δεν αντριδρώ. Φοβάμαι να αντριδράσω. Απλά με μισάω και με σιχαίνομαι για αυτό που είμαι, για όλα αυτά που νιώθω..Νιώθω τόσο θυμό για τους συμμαθητές μου αλλά φοβάμαι να υποστιρίξω το εαυτό μου. Τι να τους πώ ότι δεν είμαι ‘πούστης’, ‘που τους άλλους’...αφού είμαι αλλά δεν το θέλω. Δεν το διάλεξα...Αν αντιδράσω και μετά αν το μάθουνε οι γονείς μου;! Όχι προτιμώ να το υποστώ σιωπήλα όλο αυτό ...’ λέω με ένα δυνατό τόνο στην φωνή μου.

      ‘Ερμή θέλω αυτή την στιγμή να συνεχίσεις να έχεις τα μάτια σου κλειστά και να προσπαθήσεις να φέρεις μέσα στην σχολική αίθουσα τον Ερμή του σήμερα, τον ένηλικο Ερμή που γνωρίζει πλέον για την διαφορετικότητα του αλλά και για το δικαίωμα του να εκφράζει ελέυθερα αυτή την διαφορετικότητα. Τι θα έκανε ο Ερμής του σήμερα;’ Με ρωτάει και με παροτρύνει να πάρω το παρελθόν στα χέρια μου η ψυχολόγος.

   ‘Ξαφνικά σηκώνω ψηλά το χέρι μου και διακόπτω το μάθημα. Ο καθηγητής με ρωτάει τι συμβαίνει! Στέκομαι όρθιος και λεώ΄ ‘Κύριε Γεωργίου, ο Μάρκος, ο Κώστας και ο Ανδρέας δεν με αφήνουνε να παρακολουθήσω μάθημα. Με κοροιδέουνε και με παρενοχλούνε με ομοφοβοικά επίθετα. Θέλω να σταματήσουνε τώρα! Ο καθηγητής και αυτός μέσα στην ομοφοβοία του μου λεεί να καθήσω κάτω. Τότε εγώ βγαίνω έξω από την τάξη και πάω κατευθεία στο γραφείο της διευθήντριας. Εξηγώ της διευθήντριας το όλο περιστατικό με την ομοφοβοία και ξητάω να καλέσει τους συμμαθητές μου για απολόγια στο γραφείο της. Έπειτα αφού η διευθήντρια καλέι τους συμμαθητές μου στο γραφείο της εγώ τους επεξηγώ ότι αυτό που κάνουνε είναι λάθος, ότι το κάνουνε μόνο και μόνο από φόβο γιατί αυτό τους μεταδόθηκε από τους γονείς και τους ενημερώνω για την ομοφυλοφιλία και για το ότι ο κάθε άνθρωπος έιναι διαφορετίκος και πρέπει να τον σεβόμαστε για αυτό που είναι. Τότε οι συμμαθητές μου απολογούντε για την ομοφοβοική συμπεριφορά τους.’ Λέω με αρκετά έντονο τόνο σητν φωνή μου καθώς εξακολουθώ να έχω τα μάτια μου κλειστά.

  ‘Ωραία τώρα πήγαινε σιγά σιγα πίσω στο χαρούμενο τόπο που διαλέξες αρχικά και μέτα σιγά σιγά άνοιξε τα μάτια σου.’μου λεεί και καθώς ανοίγω τα μάτια μου νιώθω πιο ήρεμος.

   Ομολογώ πώς χρειάστηκε πάρα πολύ δουλεία εκ μέρους της ψυχολόγου, μα πάνω από ολά εκ μέρους μου για να μπορέσω σιγά σιγά να αλλιώσω το ‘τατουάζ’ των συμμαθητών μου, του στρατού, του οικογενειακού περίγυρου, της κοινωνίας μας και να μεταλλακτώ σιγά σιγά  από ένα φοβησμένο χωρίς αυτοπεποίηθηση έφηβο σε ένα ανεξάρτητο δυνατό ενήλικα. Μου πήρε τρία χρόνια και σποραδικά εξακολουθώ να έχω κάποιες επισκέψεις με την ψυχολόγο, δεν πιστεύω πως είναι κατί που θεραπέυετε έτσι απλά. Χρειάστηκε πολύ ψυχική δύναμη στο να ξαναβιώσω τα ομοφοβικά μου χρόνια μέσα από το ‘imaginative’ και να αλλάζω το τέλος της κάθε ομοφοβοικής επίθεσης.

  Πολλά παιδία σε όλο τον κόσμο αλλά και σίγουρα στην Κύπρο εν 21ον αιώνα εξακολουθούναι καθημερινά να δέχονται σιωπηλά τα τρυπήματα από τις ομοφοβοικές βελόνες της κοινωνίας. Το αποτέλεσμα δυστηχώς θα είναι ένα ομοφοβοικό ‘τατουάζ’ που θα το κουβαλάνε πάντα και που ίσως ποτέ να μην σβηστεί και για πολλά άλλα παιδιά να είναι τόσο αφόρητη η διαδικασία του ‘τατουάζ’ που απλά δυστηχώς να μην το αντέξουνε. Γεία όσους η βελόνα αυτή τους τρυπάει καθημερινά απλά σας παρακαλάω μέσα από την ψυχή μου μιλάτε ή ζητήστε βοήθεια δεν σας αξίζει ένα τέτοιο ‘τατουάζ’.Κεφάλαιο 16:Το πνέυμα των δικών μου Χριστουγένων
Copyright © 2015 Ermis Eleutheriou. All rights reserved.Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#

No comments:

Post a Comment